چوکلی ( چو یعنی چوب و کلی با کسره ی حرف کاف به تکه چوب کوچکی گفته می شد که در بازی از آن استفاده می شد ) . این بازی به فضای زیادی نیاز داشت و به همین دلیل کم کم دمده شده و فراموش گردید . از نکات جالب این بازی این بود که در آن بازنده باید تنبیه یا جریمه می شد ( و تنها در این بازی بازنده جریمه و یا تنبیه می شد). برنده با چوب دیگر به تکه چوب کوچک ضربه زده و آن را به فاصله ی دوری پرتاب می کرد و بازنده باید یک نفس و بدون توقف ، با گفتن کلمه ی زو و امتداد یا مثلاً: الختر، هتپ تپو انگله تپو و الی آخر صدای و خود را به آنجا می رسانید . روش کار هم این بود که باید نفس را در سینه حبس کرده و همزمان با دویدن بگوید زوووووو . بیشتر مواقع یک جمله ی دارای قافیه و معمولا بدون معنی را گفته و حرکت می کرد که جمله این بود : الم بلم تخم کلم هالوم علی ار نتری بگو یا علی زو . کمتر اتفاق می افتاد که بازنده به مقصد برسد و در اکثر موارد برنده هم منصرف شده و بازی از نو شروع می شد.
با تشکر از دهیاری و مردم با محبت روستای توریستی گردشگری سرنجلک بخش دشمن زیاری و همچنین انجمن ایل ماندگار ممسنی @eil_mandegar
لیدوما اولین تلویزیون اینترنتی لرتباران
